Door een aantrekkende economie moeten er minder werkloosheidsvergoedingen worden uitbetaald. Dit voelen de vakbonden aan hun beurs. Zo namen de syndicale werkingsmiddelen voor het uitbetalen van werkloosheidsuitkeringen de laatste twee jaar met 11,5 mil­joen euro af. 

In België betalen de vakbonden traditioneel de werk­loos­heids­ver­goe­din­gen van hun leden uit. Om dit te financieren ontvangen de bonden een aanzienlijke som werkingsmiddelen. Zo kregen de drie grootste vakbonden vorig jaar hier zo’n 165 mil­joen euro voor. Door de daling van werkloosheid in België verminderden deze werkingsmiddelen met zo’n 11,5 mil­joen euro in twee jaar tijd.

Ras­kin: “Ze zijn te­ge­lijk stro­per en bos­wach­ter”

Ter rechterzijde gaan er in de Belgische politiek al lange tijd stemmen op om de uitkeringen uit de handen van de bonden te halen. Zo is onder andere regeringspartij N-VA hier een voorstander van. “Ei­gen­lijk is het niet aan de bon­den om uit­ke­rin­gen uit te be­ta­len”, stelt N-VA-Kamerlid Wou­ter Ras­kin tegenover De Tijd. “Ze zijn te­ge­lijk stro­per en bos­wach­ter. Hun fi­nan­cie­ring hangt af van het aan­tal werk­lo­zen, waar­door ze er geen be­lang bij heb­ben dat de werk­loos­heid ver­dwijnt”.

De werkloosheidsvergoedingen uit handen van de vakbonden halen is volgens Raskin echter niet aan de orde. Hier staat immers niets over in het regeerakkoord. Verder is het geweten dat CD&V een koele minnaar van een dergelijke maatregel is.

Gaan de bonden nu besparen?

Tot zo’n drie jaar geleden kende België 459.000 mensen met een werkloosheidsuitkering. Een jaar gelden waren dit er al zo’n 63.000 minder. Het gevolg laat zich dan ook raden: een afnemend belang van de bonden als dienstverlener. Moeten zij nu echter gaan besparen?

Tegenover De Tijd stelt ACL­VB-woord­voer­der Dirk Mer­tens dat zijn vakbond niet het mes in de organisatie moet zetten. “Wel mer­ken we dat som­mi­ge se­cre­ta­ri­a­ten min­der bezig zijn met het be­ge­lei­den van werk­lo­zen. Die tijd kun­nen ze be­ste­den aan an­de­re zaken, zoals ju­ri­di­sche bij­stand voor onze leden”, aldus Mer­tens.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

4 REACTIES

  1. Nergens ter wereld betalen vakbonden de werkloosheidsbedragen. Waarom moet dat weeral in België ? Daarbij zijn die vakbonden oncontroleerbaar want geen rechtspersoonlijkheid. Dit zogezegd omdat de werkgevers niet zouden weten hoeveel er in hun stakingskassen zit. Maar zijzelf kunnen wel de jaarrekeningen van diezelfde werkgevers probleemloos napluizen via de neergelegde jaarrekeningen bij de NBB en bijgevolg uitrekenen hoever ze kunnen gaan alvorens ze een bedrijf kapot staken. Iedereen gelijk voor de wet, uitgezonderd dus de gepolitiseerde vakbonden. Jawel, gepolitiseerde, hetgeen nog eens duidelijk werd geïllustreerd bij de laatste staking van het ABVV die overduidelijk een politieke demarche was, georkestreerd door de rode kliek. Het valt trouwens telkenmale op hoe oproerkraaiers en syndicaat-hooligans met fluwelen handschoenen worden aangepakt bij stakingen en andere “acties”.

    • Vakbonden zijn een noodzakelijk tegengewicht voor de door VOKA gecharterde NV-Asociaal van Bart De PezeWever, VOKA’s onderdanige butler of vindt U het normaal dat 50+doppers werkloos dienen te met er en NOG kariger pensioen bovenop ? Ik niet !

      • Het probleem met de belgische vakbondsbonzen is dat ze zich na jaren te hebben kunnen nestelen in rooie en gele kabinetten boven de wet verheven voelen, talloze privileges consumeren en zich bemoeien met bestuurlijke activiteiten die het werkterrein zijn en eigen aan een democratisch verkozen parlement. In de zin dat men mag spreken van ongepast corporatisme. Zoals bij de laatste betoging weer eens is boven water gekomen. Zijdelings komen me de beelden nog voor de geest van die dikke vakbondssecretaresse die het zich permitteerde een zelfstandige uitbaatster van een kledingzaak te molesteren en kleren uit de rekken trok om ze op de grond te smijten en de terreur tegenover werkwilligen die het niet eens zijn met stakers. Typerend voor de arrogantie en het gebrek aan democratisch inzicht van veel syndicalisten.

      • Sta mij toe (of niet?) uw vraag even naar de geest te herformuleren: “Is het normaal dat de gebraden kippetjes zomaar uit de hemel vallen?”. Toegegeven, of beter, geeft u het maar toe, een louter retorische vraag.
        En dan ten gronde:
        1. De vijftigplussers waar u het over hebt, die arme drommels, voeren nog altijd een herenleven vergeleken bij dat in andere EU-lidstaten [Italië, Spanje, Portugal, alle voormalige Oosbloklanden enz… ]. Ondanks de booswicht Bart de Pezewever.
        2. Uit uw reactie blijkt ook dat u de Staat beschouwt als een tafeltje-dek waarvan men onbeperkt de opbrengst zou kunnen weggraaien. Maar helaas, het zijn wel integendeel diegenen die zich aan dergelijke illusies vastklampen welke ons sociaal systeem en onze welvaart bedreigen. Met steeds maar weer het valse argument dat de Staat, Voka, de kapitalisten enz… enz… zodanig rijk zouden zijn dat graaien niet enkel een recht maar zelfs een plicht is.

        Gelukkig maar dat het gros van de bevolking er anders over denkt.

Comments are closed.